TASIEMIEC KARŁOWATY (HYMENOLEPIS NANA)

Występuje znacznie rzadziej niż inne tasiemce. Osiąga długość od 1 do 4,5 cm. Strobila zawiera do 200 członów. Na skoleksie znajduje się wieniec 20 lub 24 haków, a na brzegach rozmieszczone są 4 przyssawki. Jego rozwój przebiega bez zmiany żywicieli. Do zarażenia dochodzi przez zanieczyszczoną wodę lub pokarm.

Główne objawy zarażenia tasiemcem karłowatym to:
- brak łaknienia lub wilczy głód
- spadek wagi
- nudności
- bóle głowy
- niedokrwistość
- wstręt lub pociąg do pewnych pokarmów
- gorączka
- utrata wzroku
- napady drgawkowe.
Jaja wraz z kałem wydostają się na zewnątrz. Po zjedzeniu przez człowieka jaj, larwy wydostają się na zewnątrz w jelicie i osiedlają w kosmkach jelitowych. Tam przekształcają się w cysticerkoidy, które następnie wypadają do światła przewodu pokarmowego i rozwijają się w dojrzałą, członowaną postać tasiemca karłowatego.