Tasiemiec nieuzbrojony (Taenia saginata)

Występuje głównie u bydła w okolicach tropikalnych i subtropikalnych, a także w Europie Wschodniej. Osiąga długość do 12 m. Posiada 4 przyssawki bez ryjka i bez wianka haczyków. Atakuje bydło zjadające pokarm skażony jajami pasożyta z odchodów ludzkich lub zwierzęcych. Ludzie zarażają się jedząc surowe mięso. Infestacja przebiega przeważnie bezobjawowo lub ze świądem odbytu, możliwe jest wtedy wykrycie proglotydów (segmentów tasiemca) w kale lub na bieliźnie. Macica ma około 40 odgałęzień. Człony ciała tasiemca nieuzbrojonego są ponad dwukrotnie dłuższe niż szersze. Tasiemiec ten bytuje w jelicie cienkim człowieka i z uwagi na aparat czepny w postaci przyssawek jest trudniejszy do usunięcia od innych tasiemców.

Główne objawy zarażenia tasiemcem nieuzbrojonym to:
- brak łaknienia lub wilczy głód
- spadek wagi
- nudności
- bóle głowy
- niedokrwistość
- wstręt lub pociąg do pewnych pokarmów
- gorączka
- utrata wzroku
- napady drgawkowe.
Jaja tasiemca nieuzbrojonego trafiają wraz z odchodami ludzkimi do ziemi i jeżeli dojdzie do zjedzenia przez bydło, to w jego przewodzie pokarmowym z jaj wydostają się larwy (onkosfery). Larwy te posiadają 6 haków, za pomocą których przebijają błonę śluzową jelita, dostają się do naczyń limfatycznych i wraz z limfą trafiają do różnych narządów. Larwy, które zatrzymują się w mięśniach przekształcają się w następne stadium, czyli wągry. W przypadku zjedzenia zarażonego mięsa, wągry wynicowują się w jelicie czczym i przekształcają się w postaci dojrzałe (u człowieka żyje z reguły tylko jeden osobnik).